Antes ninguén quería ser de Cans

Outra das estrelas do firmamento de Cans tivo uns minutiños para unha pequena conversa a pesares da súa axenda chea de tarefas e entrevistas a outros medios. Ela é unha das clásicas no FdC e segue igual de viva e predisposta co paso das edicións. Falo de Chelo, e o do seu jalpón.

Como era a vida en Cans antes do festival.
Os de Cans estabamos un pouco amrxinados polo nome. Cando eramos pequenas nós non decíamos que eramos de Cans. Dicíamos que eramos do Porriño. Polo nome nada máis.
Como son as cousas, agora todos queren ser de Cans.
Agora non pasa nada, decir Cans e coma decir outro lugar calquera.
Que che parece o festival.
Estupendo, foi o mellor que puideron facer, porque a xente víveo, axuda, a xente con chimpíns xa se ofrece, non fai falla ir buscalos. Gústame moito e por Fonso, e os outros, facemos o que sexa.
Abondos directores, actores, actrices, músicos...
Bueno, encántame iso. Cando vexo actores na miña casa. Que pensaba eu disto! E falo con eles e se podo facer unha foto con eles fágoa. O que pasa é que chamo polo nome de artista, non me sei os seus os nomes. Ao Tucho chámolle Tonecho, e ao Tonecho chámolle Tucho.
O futuro do festival xa non ten teito.
Agora xa llo dín a miña filla, pero segue sendo o jalpón de Chelo. Mentre ela non diga que é o cuberto de Paula. Seguiremos apoiando como poidamos